میخوام بچه خوبی بشم:)

تصمیم گرفتم از دیشب،،،،، و از همون دیشب هم عملیش کردم تازه نماز اول وقت هم خوندم ( میخوام ریا بشه ایرادی داره ؟) 

تصمیم چیه ؟

میخوام قبول کنم خودمو ، اگه با خودم قهر بودم و اگه هر بار خودمو سرزنش کردم اگه هر بار  دعوا کردم خودمو اگه هر بار حالم بد شد و   گذاشتم حالم بد بمونه اگه هر کی از راه رسیده یه پندی و اندزیم داد و من از این گوش شنیدم و از اون گوشم بیرون کردم ( نه که از روی عمد باشه نه بعضی مواقع پذیرش موضوع سخت هست )  و گریه کردم ....

میخوام از این به بعد این روند رو عوض کنم ، میدونم نمیشه از الان تغییر صد در صدی پیدا کنم ولی میخوام تغییر رو بپذیرم . 

چون میدونم اگه همین روند رو برم مثل این قضیه زیست شناسی هست که میگه اگه محیط تغییر کرد باید سازگار شد با محیط و اگه سازگار نشی حذف میشی مثل همون قضیه انقراض دایناسور ها ، میدونم اگه با همون روال قبلی اگه ادامه بدم حذف میشم چه بخوام چه نخوام....

من اگه با بی علاقگی ، با اشک و آه و ناله تونستم معدلم روی 19 نگه دارم و سخت ترین درس ها رو با بهترین نمره قبول شم ، فکر کنم بتونم  این ترم نمره بهتری رو بیارم اگه علاقه رو چاشنی درس و زندگی کنم.

اگه زندگی برام اینو قسمت ام میدونه ( نمیدونم چرا دلم میگه همینو برو ، و بارها مثل یه الهام برام مونده که هر بار بهم تذکر داده شده که  سرنوشت تو همین هست و همین رو باید بری ، علتش هم خیلی هست از استخاره گرفته تا فراهم نشدن شرایط برای خوندن دوباره و صحبت با رزیدنت و  نصحیت کردنم به همین راهی که هستم برم « البته نمیدونم چرا با چند نفری که دانشجو بودن صحبت کردن از سختی ها و معایبش رو  برام گفتن نمیدونم  چرا :/// شاید معایب بیشتر از مزایا هست یا شاید بعضی معایب به شخصیت فرد بستگی داره ؟

تازه اذیتم هم کردن گفتن اگه بخوای ازدواج کنی  بعد شوهرت بگه باید غذا درست کنی و نی نی نگه داری و خونه تمیز کنی و شب خونه باشی چی ؟  (  منم گفتم غذا و نی نی و شب خونه قبول و یکمی هم تمیز کردن میتونم  ولی خیلی نه )  آخه به نظرم بچه گناه داره تنهایش بذارم بعد گریه کنه :(  

بعد گفتن  همه این کار رو هم با این رشته( همون رشته ای  که مدنظرم بود نه الان که هستم ) میخوای بشه و فکر میکنی برسی ؟  

منم گفتم  خب نمیدونم :/

من تلاش میکنم همین جایی که هستم و پر انرژی ادامه میدم تا اخرین مقطع و تلاش میکنم و  با تلاش خودم  خارج هم برم و یه مدت تحصیل بگذرونم ( منظورم کارشناسی ارشد و دکترا ) البته بیشتر دکترا :)

جوری که مورد الگو دیگران قرار بگیرم و در اینده فرزندم بهم افتخار کنه اگه نتونستم در رشته ای تاپ و پرطرفدار دار ترین قبول بشم ولی در رشته خودم بهترین باشم و حتی برابری با یه جراح و دکتر از لحاظ اطلاعات کنم  و هم چنین  عملکرد

بعدم زشته که من دیگران رو به سمت حس خوب و تلاش و موفقیت تشویق کنم ولی خودم در این مورد ناتوان باشم  ( بگن خودش ما رو این همه ارشاد میکنه چرا خودش انرژی نداره ؟)

++ آرزوی موفقیت برای همتون و التماس دعا:)

پر رنگ کردم تا یادم بمونه

آرام:)